Δεν πας πουθενά, «σκύλε». Εδώ θα μείνεις... Σ΄ έφαγε μπαμπέσικα ο Χάρος. Μόνον έτσι μπορούσε, να σε φάει. Στα ίσια μήτε να σε κοιτάξει, δεν μπορούσε ο μπαμπέσης. Περπατούσες κι έτριζε η γη. Θα τρίζει πάντα. Όχι από την περπατησιά σου. Από την παντονινά βροντερή παρουσία του θα τρίζει.
Φίλος από τα πολύ παλιά. Με την αγκαλιά του πάντα ανοικτή μέχρι πρόσφατα. Η μαγκιά του, με την έννοια της λεβεντιάς, είναι - δεν ήταν - παροιμιώδης. Τούτο καθώς ο Βασίλης Καρράς δεν ήταν. Είναι. και θα είναι..
Από τότε που ψάχναμε φραγκόκοτες για το όνειρο ζωής, το αγρόκτημα... Από τότε που ψάχναμε ένα πρωτοσέλιδο, για ένα άλλο όνειρο ζωής, την Αθήνα... Μέχρι τώρα που σύμπασα η Ελλάδα - από τον Βορρά μέχρι το Νότο - καταθέτει με το δάκρυ της στη μνήμη του... Δεν άλλαξε! Ο χρόνος, το χρήμα, η δόξα δεν αλλοίωσαν αυτό το μνημείο μακεδονικής λεβεντιάς. Μία από τις πολλές, εξήγηση για την πανελλήνια θλίψη.
Βέρος Μακεδόνας, “από τους γνήσιους κι όχι τους πλαστούς”, έλεγε με καμάρι. Γνήσιος ΠΑΟΚτσής αν κι ουδέποτε ξεχώρισε τον πιστό του κόσμο, ανάλογα με τις φίλαθλα αισθήματα του.
Ο αείμνηστος λεβεντάνθρωπος Δήμος Δασυγένης, τακτικός στην θρυλική “Καλύβα” (πριν το “Ανατόλια”) του αρχοντορεμπέτη Νάκου, είχε να λέει για τον ΠΑΟΚτσή που τού έπαιρνε τα μυαλά. Αφήστε που ο αξέχαστος Πέτρος Θεοδωρίδης, ο οποίος δεν έχανε πρεμιέρα του Βασίλη Καρρά, έλεγε: ”Γι’ αυτόν τον ΠΑΟΚτσή και στην άκρη του κόσμου, θα πήγαινα, να τον ακούσω”!
Άλλαξε τη ζωή στις Ελληνίδες και στους Έλληνες. Ο Βασίλης Καρράς είναι - είπαμε: Δεν ήταν , είναι και θα είναι - επιλογή κοινός παρονομαστής πάντων και πασών πέρα από τις μουσικές τους... διαθέσεις. Α, και τις ηλικίες τους βεβαίως, βεβαίως. Ουδείς άλλος λαϊκός βάρδος υπήρξε. Ούτε και θα υπάρξει ανάλογος, σε τούτη την ξεχωριστά ιδιαίτερη κατηγορία.
Έκανε τα πάντα μόνος του. Δεν του άπλωσαν χέρι βοήθειας κατά την αναρρίχηση του για την κατάκτηση του Έβερεστ των Ιμαλαίων του ελληνικού πενταγράμμου.. Απλά έκλιναν το γόνυ από θαυμασμό, όταν την κατέκτησε. Και συγκλόνιζε τραγουδώντας:”... Απορώ, δεν αισθάνεσαι τύψεις...”!
Αυτός όμως, άπλωσε χέρι σε όλες κι όλους. Στον χώρο του κι εκτός του χώρου του. Στην αγκαλιά της ψυχής του είχε μία γωνιά για τον καθένα και την καθεμία. Με μοναδικό αντάλλαγμα την αγάπη τους. Αν κι ουκ ολίγες φορές βοηθούσε τα μέγιστα... ανώνυμα! Γι' αυτό κι η αγάπη του κόσμου για τον Βασίλη Καρρά πλημμύρισε από άκρου σε άκρου τον Ελληνισμό...
Καλό ταξίδι ,"σκύλε" της.... Ξελογιάστρας νύκτας. Και χαιρετισμούς φίλε, σε όλον τον καλό, τον κόσμο που θα έχεις πλέον, για παρέα. Δεν έφυγες τυχαία Χριστουγεννιάτικα, στην γιορτή της Γέννησης του Κυρίου. Γλέντι είχαν στον ουρανό. Σε ήθελαν, για να τους φτιάξεις. Κι εδώ στη γη, στον μάταιο τούτο κόσμο... Μία βαριά σκιά , αυτή του φευγιού - να κι επιμένουμε, δεν πάει πουθενά, εδώ θα μείνει - πλάκωσε τη λάμψη των δικών μας Χριστουγέννων!
Χριστέ μας, ελεήστε μας και συγχωρήστε μας για την εκτροπή αυτή, της σκέψης μας! Το γαρ πολύ της θλίψης...
